Bij het fotograferen van waterdruppels zijn de resultaten niet altijd te voorspellen. Kleine variaties in valhoogte van de druppel, de grootte van deze druppel, de diepte van het bad en het moment van het nemen van de foto zijn alle van invloed op het eindresultaat. Er zijn tegenwoordig speciale sets voor dit soort fotografie te koop om al deze factoren onder controle te houden maar voorlopig maak ik mijn druppelfoto’s op de ouderwetse, handmatige manier.
Een variatie van het fotograferen van de H2O druppel was het fotograferen van eenzelfde druppel maar dan met een blauwe achtergrond met ruitjespatroon. Door af te drukken op het moment dat het water net uit het ondiepe wateroppervlak wordt teruggestuiterd nadat de oorspronkelijke druppel daarin is gevallen, worden zowel de omhoog bewegende bolvormige druppel als de resulterende kuil in het water vastgelegd. Door het ruitjepatroon van de achtergrond wordt dit beeld nog eens versterkt doordat de lijntjes de krommingen van de druppel en de golfjes aangeven.
Dit zijn foto’s die je eigenlijk niet van tevoren kan bedenken maar die uiteindelijk via een samenloop van omstandigheden toch gemaakt worden. Toen ik deze opname zag deed deze mij namelijk gelijk denken aan een plaatje uit een oud natuurkunde boek. Na wat zoeken bleek het om een afbeelding te gaan van het concept van het ‘ruimtetijd continuum’.
Deze term werd door Albert Einstein is gebruikt in zijn beroemde relativiteitstheorie die al bijna 100 jaar oud is (1916). Het begrip ruimtetijd komt voort uit het, volgens deze theorie, onlosmakelijk verbonden zijn van de drie dimensies van de ruimte (lengte, breedte en hoogte) met een vierde dimensie: tijd. Vandaar dat de samengestelde term ‘ruimtetijd’ (of tijdruimte) wordt gebruikt.
Wanneer de ruimtetijd in een schemtisch plaatje wordt weergegeven wordt er altijd een bol getoond (een ‘voorwerp’, de aarde) die een kuil maakt in een tweedimensionaal rooster. Het rooster staat voor de ruimtetijd, de kromming daarvan staat voor de zwaartekracht. Dergelijke schematische plaatjes zijn te vinden door de term ruimtetijd in te typen in Google of Wikpedia.
En zo kon bij het vallen van een waterdruppel in een bak water zomaar een conceptfoto worden gemaakt voor de relativiteitstheorie…
Overigens zag ik tot mijn verrassing dat het bovengenoemde boek van Albert Einstein – Mijn theorie, over de speciale en algemene relativiteitstheorie, 1916) nog altijd wordt verkocht!
Geef een reactie