Bij een verjaardag of partijtje hoort natuurlijk een lekker stukje taart of cake.
Voor een nieuwe serie vrolijke kinderkaartjes op kaartje2go wilde ik daarom een aantal foto’s van gekleurde cake-cijfers maken. De inspiratie daarvoor kwam van een ‘gewone’ regenboogcake.
Een gewone regenboog cake wordt gemaakt door een aantal dunne cakes te maken van verschillende kleuren cake-beslag. Na het afkoelen worden deze delen op elkaar gestapeld met Lees verder Regenboog cupcake – foto’s
Een van de jaarlijks terugkerende uitdagingen voor iedere ouder van jonge kinderen, is het verzinnen van een uitnodiging voor het verjaardagspartijtje. Er zijn natuurlijk heel veel kaarten te koop in de winkel en op het internet maar soms is het leuker om een persoonlijke uitnodiging te maken en te versturen. Als daar tijdens de drukte van de voorbereidingen tenminste genoeg tijd voor is…
De voorkant van de uitnodiging geeft alvast een hint over het thema van het partijtje, dus Lees verder Uitnodigingskaarten maken voor een partijtje
In een eerdere blogpost ging het over een veelkleurige foto met allerlei soorten speelgoedautootjes erop. Ik heb nu eenzelfde soort foto gemaakt met allemaal verschillende soorten snoep of een vergelijkbaar gekleurde ondergrond.
Elk snoepje heeft een eigen kleur en uiteraard ook een eigen smaak. Voor volwassenen zien ze er natuurlijk niet altijd even smakelijk uit. Voor de kinderen daarentegen had het maken van deze foto een leuke bijkomstigheid dat al dit ‘lekkere’ snoep na afloop opgegeten mocht worden!
Het volgende kaartje wordt dan ook vast een tandartskaart…
Een van de aandachtspunten die altijd worden genoemd in artikelen over studiofotografie en voedselfotografie is het zo zacht mogelijk maken van het licht waarbij je fotografeert. Hiermee wordt bedoeld dat het licht zo diffuus mogelijk moet worden gemaakt om harde schaduwen en hoge contrasten te voorkomen.
Het zachter maken van het licht kan heel simpel door de lichtbron dichterbij het onderwerp te brengen. Daardoor wordt de lichtbron relatief groter en ontstaan er daardoor minder scherpe schaduwen. Een andere veelgebruikte methode om je lichtbundel diffuser te maken, is het gebruiken van een flitsparaplu om in- of doorheen te flitsen. Ook een softbox zorgt op een dergelijke wijze voor een zachter licht.
In al deze gevallen wordt de relatief scherpe lichtbundel uit de flitser verstrooid over een veel groter oppervlak. Ook de op- en voorzetstukjes voor je ingebouwde flitser zijn gebaseerd op dit principe maar die zijn, door het relatief kleine oppervlak, vaak wat minder effectief.
In bovenstaande foto is een softbox gebruikt voor de belichting van de cowboys. In de softbox zat een flitser (Nikon SB-600) op een apart statief.
Voor het maken van sommige foto’s wil je echter de schaduw en het contrast daarvan juist benadrukken. In dat geval moet je het licht dus helemaal niet verstrooien en de lichtbron zo ver mogelijk van het te fotograferen onderwerp afhouden.
De scherpe lichtbundel creëert dan scherpe schaduwen aan de andere zijde van het voorwerp. In de foto hierboven is dit toegepast: de foto is van boven genomen terwijl de flitser (dezelfde Nikon SB-600) parallel aan het witte oppervlak de cowboys van achteren aanflitst.
Grappige bijkomstigheid van deze foto is dat de pistolen in de handen van de cowboys niet meer als zodaing zijn te onderscheiden. Daarbij lijken de schaduwen meer op buitenaardse wezens dan op de oorspronkelijke cowboys.
Door het gebruik van het harde licht is er dus een foto ontstaan waar je twee keer naar moet kijken om te zien wat er eigenlijk op staat. Af en toe is het dus leuk om eens van de gebaande paden af te wijken en te kijken wat er nog meer voor mogelijkheden zijn met een kleine verandering van je fotografieopstelling.
Het overbekende kinderliedje ‘Een-twee-drie-vier, hoedje van papier’ hebben we allemaal wel eens gezongen. Als kind of juist als volwassene voor een kind, wie kent het liedje niet?
Het liedje heeft een lange geschiedenis en blijkt niet begonnen te zijn als kinderliedje maar als volksliedje.
Op wikipedia.org is namelijk te lezen dat dit liedje rond het jaar 1830 is ontstaan. Om een opstand de kop in te drukken werden er in die periode zoveel dienstplichtingen naar de Zuidelijke Nederlanden gestuurd dat er niet direct voor iedereen een geschikte hoed voorhanden was.
Er werden daarom maar snel hoeden voor de soldaten gemaakt van papier. Dat moet een merkwaardig gezicht geweest zijn en naar verluid is op dat moment dan ook het hoedje van hoedje-van-papier-liedje ontstaan. Eerst als volksliedje maar geleidelijk aan werd het een ogenschijnlijk gewoon kinderliedje.
Hieronder nog even de tekst van het overbekende liedje: Lees verder Een twee drie vier, hoedje van papier – als kaartje
